Αυτογνωσία: Ψυχικά προσωπεία κι εαυτός ...

Ένας απ’ τους τρόπους που έχεις βρει για να καταδικάζεις την ζωή μέσα σου είναι να παίρνεις στα σοβαρά τον εαυτό σου.

Φυσικά και η ζωή σου κι εσύ μαζί της είστε μοναδικοί! Κι αυτό είναι ίσως ότι πιο σοβαρό για σένα. Όμως λαμβάνοντας στα σοβαρά τις υποδείξεις των εσωτερικών σου φωνών –που συνήθως απαιτούν από σένα αντιφατικά πράγματα- είναι σαν να πιστοποιείς με την συγκατάθεσή σου το γεγονός της διαμερισματοποίησης σου! Σα να επικροτείς και να τροφοδοτείς το γεγονός πως είσαι πολυδιασπασμένος!

Η ζωή ναι, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση! Εσύ όμως –δηλαδή το σύνολο των προσωπείων σου, απ’ τα οποία μόνο ένα μικρό κομμάτι γνωρίζεις- είσαι το ίδιο αξιόπιστος όσο ένας τρελός που φωνάζει πως είναι ο πρωθυπουργός! (όχι ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην ελληνική πραγματικότητα…!).

Αν θες να πάρεις την ζωή σου πράγματι στα σοβαρά, μάθε να μην παίρνεις στα σοβαρά αυτόν τον μαϊμουδίζοντα και τραγελαφικό εαυτό σου.

Μάθε να τον δέχεσαι μαζί με τα τερτίπια που σου κάνει, σαν ένα παιδί που, ανασφαλές καθώς είναι, ζητάει να σε εντυπωσιάσει. Μάθε να γελάς μαζί του και να του χαϊδεύεις το κεφάλι, κάθε φορά που με σοβαροφάνεια σου δίνει τελεσίγραφα, ή σου κάνει βαρυσήμαντες δηλώσεις.

Το χιούμορ σου είναι απόδειξη πως αρχίζεις να γνωρίζεις το ποιος είσαι.

Πως παίρνεις πραγματικά στα σοβαρά την επιθυμία σου να δρέψεις τους καρπούς της ψυχικής σου ζωής, αναγνωρίζοντας σιγα σιγά την αφερεγγυότητα και την ελαχιστότητά σου.

Πως, κατέχοντας το μειωμένο εύρος των ατομικών σου δυνάμεων, επενδύεις πιο ουσιαστικά στο βάθος των ανεξερεύνητων ακόμα δυνατοτήτων σου ως προσώπου. 

Η άνοιξη είναι δική σου! (Διαβάστε ΕΔΩ το σχετικό άρθρο...)