Γέμισε την ζωή σου με στιγμές λεπτής αυτοσυνειδησίας, και θα χεις όλο και λιγότερο ανάγκη τα αποχτήματα, τις εμπειρίες, τα επιτεύγματα, την κατανάλωση, τα κτήματα και τα χρήματα.
Τις στιγμές που βιώνεις εαυτόν απροϋπόθετα ως είναι, η ψευδοταυτότητα του εγώ σου είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι σε θέση να σε πληρώσει. Μοιάζει κενή νοήματος. Και ως κενή, δεν μπορεί να σου δώσει κάτι που δεν έχει.
Η ουσία μετατοπίζεται όλο και καθαρότερα στην διεύρυνση της συνειδητότητας, γιατί μόνο αυτήν, από ένα σημείο και πέρα, χρειάζεται η ψυχή για να ανθίσει και να ολοκληρωθεί.
Ό,τι μέχρι χθες ήταν χρήσιμο κι απαραίτητο, φαντάζει πια κίβδηλο, λίγο, ανεπαρκές, κι ασφυκτικά άφωτο.
Η γκρίζα απόχρωση της ζωής σου παίρνει χρώμα καθώς μετατοπίζεις την προσοχή του παρατηρητή στις σωματικές αισθήσεις του εδώ και τώρα, στην χωρίς κριτική και διάθεση ερμηνείας της ταυτόχρονης πραγματικότητας.
Ο φόβος σου μέχρι χθες έτεινε όλο και ισχυρότερα μέσα σου να εγκαθιδρυθεί, καθώς εσύ βιαζόσουν ενεργητικά να τον αποδιώξεις.
Ο βασικός φόβος σου συνδέεται άμεσα την απροθυμία σου να επενδύσεις την ψυχική σου ενέργεια στο "βασίλειο του υπάρχειν". Στην πραγματικότητα, καθώς είχες περιορίσει την κινητικότητα και το ενδιαφέρον σου στην εξωτερική δράση, άφηνες απότιστη την ανάγκη της ψυχής για ησυχία, αυτοπεριορισμό στην σιωπή, για καρποφόρα ενδοστρέφεια.
Σήμερα, καθώς γεύεσαι την ενότητα στο τώρα, η ζωή σου νοηματοδοτείται απ' την αρχή.
Κατανοείς όλο και πιο βαθιά πως ευτυχία είναι το κλείσιμο των πιο βασικών εκκρεμοτήτων της ψυχής στο άχρονο παρόν.
Και η βασικότερη εκκρεμότητα του εγώ είναι η εμπειρία του "είναι"...
Και η βασικότερη εκκρεμότητα του εγώ είναι η εμπειρία του "είναι"...
