«Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι: Από τον φόβο της σκιάς, στο φως της επίγνωσης»: Νέο βιβλίο για την Αυτογνωσία & την Ψυχοθεραπεία!

Το βιβλίο είναι μια εμπειρική καταγραφή - μαρτυρία της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, και της προσωπικής  αυτογνωστικής διαδρομής του ψυχοθεραπευτή- συγγραφέα, με ιστορίες, συμβουλές, ερμηνευτικές θεάσεις & παρατηρήσεις σε βάθος ψυχής.

Απευθύνεται τόσο στους ειδικούς του χώρου της ψυχικής υγείας, όσο και στον καθένα αναζητητή της αυθεντικότητας και της αλήθειας, που λαχταρά να ενημερωθεί σχετικά και να γευθεί βιωματικά τα βασικά ζητήματα που απασχολούν την ψυχή, και την θεραπεία της.

Σε όλους όσους ενδιαφέρονται για την αυτογνωστική τους κατάρτιση, και την εμβάθυνση σε θέματα του εαυτού, και των διαπροσωπικών τους σχέσεων.

Αγγίζει κι αναλύει θέματα, όπως:

 - Θεραπεία Ψυχής & Ψυχοθεραπεία: Πως σχετίζονται;

 - Οικογένεια & ψυχική υγεία: Συνεξάρτιση, χειριστικότητα, υπερπροστασία, ενηλικίωση & αμφιθυμία

 - Προβληματικές σχέσεις στο ζευγάρι, γονείς & παιδιά: Αιτίες, αποτελέσματα, συμβουλές

 - Ο έρωτας, ο φόβος & η επιθυμία...

 - Κατάθλιψη, Άγχος, και το νόημα της ζωής

 - Οι στόχοι της ψυχοθεραπείας, η αντίσταση στην ψυχοθεραπεία και το νόημά της

 - Ο Φόβος, ο Θυμός, η μοναχικότητα & οι συντροφικές σχέσεις

 - Τα αιτήματα της ψυχής από την «σκιά» (Τι είναι "σκιά";)

 - Η αγάπη, η χαρά, και το τραύμα

 - Τα συμπτώματα & η ψυχική υγεία

 - Ψυχοθεραπεία & Πνευματικότητα (Πως σχετίζονται;...)

 - Προσωπικές εξομολογήσεις ενός ψυχοθεραπευτή… και άλλα.

 Ένα βιβλίο, επίδοξος οδηγός αυτογνωσίας για όσους αναζητούν τον εαυτό τους στον πυρήνα της ψυχής & στις αυθεντικές σχέσεις με τους άλλους, προκειμένου να βγουν στο φως της προσωπικής επίγνωσης και της υπαρξιακής τους απαρτίωσης.

Ένα χρήσιμο & πολύτιμο δώρο! Μια ευκαιρία ψυχικής εγρήγορσης, διερεύνησης κι ανάπτυξης για εσάς, και γι' αυτούς που αγαπάτε.

Μπορείτε άμεσα να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία: 

«Πολιτεία» (κέντρο Αθήνας), "Πύρινος Κόσμος", «Πρωτοπορία», «Ιανός», στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Εν Πλω», στο «Λεμόνι», «Περιζήτητο», «Μαγγοπούλου», «Μαλλιάρης», «Συμμετρία», "Ευριπίδης"(Χαλάνδρι), και «Public».

Μπορείτε να το ζητήσετε, ή να το παραγγείλετε από όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία της χώρας.

Στη περίπτωση που αργεί η παραγγελία του βιβλίου, ή δυσκολεύεστε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, σας προτείνω να παραγγείλετε το βιβλίο στέλνωντας ένα e-mail στο: info@iwrite.gr, ή να σηκώσετε το τηλέφωνο και να παραγγείλετε άμεσα –όσα αντίτυπα θέλετε- στο τηλ. 211 01 26 900 ( Αθήνα), ή στο: 2311 27 28 03 (Θεσσαλονίκη)! Θα σας αποσταλούν αμέσως με αντικαταβολή στην διεύθυνσή σας, όπου κι αν διαμένετε, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. 

Μετά την πετυχημένη παρουσίαση της Καλαμάτας, το βιβλίο θα παρουσιαστεί στην Λευκωσία της Κύπρου την Παρασκευή 17 Απριλίου, στις 19.30 το απόγευμα, στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου, αίθουσα Ανδρέα Πατσαλίδη!

Έπεται η παρουσίαση του βιβλίου στα Χανιά της Κρήτης το Σάββατο 30 Μαϊουτο απόγευμα.

Με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο μου, μιλώ με τον συνεργάτη του pemtousia.gr σχετικά με την θεραπεία της ψυχής, για τους λόγους που έγραψα αυτό το βιβλίο, για τα ασυνείδητα αιτήματα, και τις ανάγκες της ψυχής, για την "περσόνα" και την "σκιά", και για πως όλα αυτά συνδέονται με την ψυχοθεραπευτική διαδικασία και την ανακαίνιση του ανθρώπου.

Παρακολουθήστε εδώ το α΄μέρος της συνέντευξης:

http://bitly.com/1xaAIR9

Παρακολουθήστε εδώ το β΄μέρος της συνέντευξης:

http://bitly.com/14bf5W5

Όταν το διαβάσετε το βιβλίο, θα χαρώ να επικοινωνήσετε μαζί μου στο info@aftognosia.gr για να μου πείτε τις εντυπώσεις σας.

Επίσης, μπορείτε να γράψετε τις εντυπώσεις σας στην σελίδα: https://www.facebook.com/topsychotherapeftikotaksidi?ref=hl

Ενα βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε!...

Η Ψυχολογία πίσω από το "μ' αγαπάς...;"

Του λέει αναστατωμένη, αλλά με λανθάνουσα ενοχή: "Μ' αγαπάς; Σου έλειψα καθόλου σήμερα;..."

(θα ήθελε αν μπορούσε, αν τολμούσε, να τον κοιτάξει στα μάτια και να του πει:

"Μου λείπει αυτή που κάποτε αγάπησες: εγώ. Κι επειδή δεν είμαι σε επαφή μαζί της, έγινα ζητιάνα, περιμένω να γεμίζω το κενό της δικής μου ψυχής με τα ψίχουλα της δικής σου επιβεβαίωσης.

Με πονάει που δεν ξέρω ποια είμαι. Που δεν ξέρω ακόμη ποια θέλω να γίνω. Που δεν ξέρω καν αν θέλω να γίνω...

Φοβάμαι όλα αυτά να τα συνειδητοποιήσω. Σε ρωτάω αν σου λείπω, για να μην δω κατάματα όλα αυτά που πραγματικά μου λείπουν. Για να μην πονέσω περισσότερο με αυτά που θ' αντικρύσω.

Βάζω μπροστά ένα ψευδοαίτημα για να μην αναρωτηθώ για τα πιο καυτά μου αιτήματα. Όχι, δεν είσαι -μόνο- εσύ που μου λείπεις! Ούτε η δική σου επιβεβαίωση... Μου λείπει η χαρά των στιγμών που απολαμβάνω μονάχη μου τον εαυτό μου. Η λύτρωση των στιγμών που γεμίζουν από την αυτάρκεια της δικής μου ανένοχης παρουσίας.

Ξέρω από πριν τι θα μου απαντήσεις: Θα μου πεις, σαν από τυφλοσούρτη, "ναι, αγάπη μου, φυσικά και μου έλειψες! Φυσικά και σ' αγαπώ!..."

Για λίγα δευτερόλεπτα θα επαναπαυτώ στο μαξιλαράκι της λήθης μου, και μετά τα αληθινά μου ερωτήματα θα εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα, γιατί ποτέ πραγματικά δεν τα έθεσα.

Τελικά, λες, αγάπη μου, αφήνοντας τα ερωτήματά μου αδιατύπωτα κι αναπάντητα, λες -σκόπιμα- να συγκεντρώνω στα μύχια της ψυχής μου πόνο μυστικό και νόημα ανεκπλήρωτο; λες μήπως έτσι να παρατείνω την ηδονή της αγωνίας μου για το ποιο θα είναι το τέλος της ταινίας που , αν και κλήθηκα να είμαι πρωταγωνίστρια, στριμώχνομαι σε ένα ρόλο κομπάρσας...; λες;...)

"Αίσθημα μειονεξίας και Παράλογη Ενοχή" Διαβάστε το: http://www.aftognosia.gr/2010-07-20-21-40-46/210--a-.html

Η Ψυχολογία της νεύρωσης: Υπαρξιακό κενό και ψυχοθεραπεία

Το μείζον πρόβλημα το οποίο εδράζεται τόσο στον πυρήνα όλων των ψυχικών παθήσεων, όσο και στις μη διαγνωσμένες προβληματικές και ψυχοφθόρες διαπροσωπικές κι ενδοπροσωπικές καταστάσεις, είναι το γεγονός πως ο σύγχρονος άνθρωπος αιωρείται χωρίς επίγνωση ανάμεσα στα δύο άκρα, της αγωνίας και της ανίας.

Η νευρωτική δομή του πολιτισμού μας ορίζει ως σκοπό της ζωής του ανθρώπου την ευτυχία, με την έννοια της απάνεμης εκείνης διασχεσιακής και ενδοψυχικής συνθήκης, στην οποία απουσιάζουν οι εντάσεις και οι όποιες συγκρούσεις τις προκαλούν.

Η φύση όμως της ανθρώπινης ψυχής εγγενώς κι αδιαλείπτως αναζητά προσωπικό κι επαρκές νόημα στην ίδια την ζωή, την ατομική και την συλλογική.

Η εμπειρία μου, καθώς δουλεύω προσπαθώντας να βοηθώ ανθρώπους που κυρίως αντιμετωπίζουν σχεσιακές κι άλλες δυσκολίες, μου δείχνει πως υπάρχει μια σημαντική παρανόηση: Ο άνθρωπος χρειάζεται σκοπό και νόημα.

Δεν έχει ανάγκη να ζει σε μια κατάσταση χωρίς εντάσεις.  Ούτε είναι προτεραιότητα του η αποφόρτιση της έντασης που προκύπτει από τις συγκρούσεις του που βιώνει μέσα του και στις σχέσεις του με τους άλλους με κάθε τίμημα.

Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να αποκτήσει επίγνωση της απόστασης που χωρίζει αυτό που  άνθρωπος είναι σήμερα από εκείνο που οφείλει και θέλει ακόμα να γίνει.

Ο ψυχοθεραπευτής χρειάζεται να του αφυπνίσει την θέληση του για νόημα, υποβοηθώντας τον στην παραπάνω συνειδητοποίηση.

Η ψυχική ισορροπία είναι μια συνθήκη που επιτυγχάνεται μέσα από το βίωμα ορισμένου βαθμού υπαρξιακής έντασης. Της έντασης που δημιουργεί η επίγνωση της κλήσης του ενός ψυχικού-υπαρξιακού καθήκοντος, μιας εκκρεμότητας που αναμένει την εκπλήρωσή της.

Πολύ συχνά οι παραφυάδες της νευρωτικής δομής (κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, ανεξέλεγκτη οργή, κατατονική συμπεριφορά) παρεισφρέουν στην ατομική ψυχική ζωή ως απεγνωσμένες απόπειρες διευθέτησης του υπαρξιακού κενού, της αστοχίας στην κατασκευή προσωπικού νοήματος, αγκαλιάζοντας ο ασθενής ασφυχτικά τον αντίθετο πόλο της ανίας, που είναι η αγωνία…

Νέο Βιβλίο για την Ψυχοθεραπεία! "Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι"... (Διαβάστε εδώ περισσότερα)

Ψυχολογία και γλώσσα: Για την θεραπεία του φόβου και της κατάθλιψης

Η «γλώσσα των προβλημάτων» σου δημιουργεί μόνο προβλήματα…

Έχεις ποτέ συνειδητοποιήσει ότι τα περισσότερα προβλήματα στη ζωή σου οφείλονται στο ότι έχεις μάθει να μιλάς και να σκέπτεσαι λάθος!;

Το ότι βιώνεις τον εαυτό και –συχνά- την καθημερινότητα σου ως πηγή θλίψης, παραπόνων, φόβων, και δυστυχίας είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο σκέφτεσαι και μιλάς!

Η "γλώσσα" των φόβων είναι αυτή που σε έμαθε να βαριέσαι, να δραπετεύεις, να επιτίθεσαι, να εκδικείσαι, να μεμψιμοιρείς, να υποκρίνεσαι, και να κομπάζεις.

Δεν φεύγουν οι φόβοι ενόσω συνεχίζεις να τους τροφοδοτείς μέσα από τις λέξεις που χρησιμοποιείς, από τις αυτο-απαξιωτικές σου σκέψεις.

Ο μόνος τρόπος να αφήσεις τους φόβους είναι -αφού τους κοιτάξεις κατάματα, και πενθήσεις τον χρόνο που έχασες δεσμεύοντας την ενέργεια της ψυχής σου σ' αυτούς- να αντικαταστήσεις την "γλώσσα του φόβου" με αυτήν των "ονείρων"....

Τις περισσότερες φορές που ανοίγεις το στόμα σου μιλάς στον εαυτό σου και στους άλλους για «δυσκολίες», για «κρίση», για «αδυναμίες», και για «προβλήματα».

Αναλύοντας τα προβλήματα και μιλώντας για αυτά πιστεύεις πως θα τα αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά.

Λάθος! Μιλώντας την «γλώσσα» των προβλημάτων, γίνεσαι ο ίδιος ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα, ενώ το αληθινό σου δυναμικό μένει αχρησιμοποίητο!

Δεν έχεις καθόλου εκπαιδευτεί να μιλάς ευχαριστιακά, για λύσεις, και κυρίως, για όνειρα…! Για τις πιο ευοίωνες σου σκέψεις & επιθυμίες που υπερβαίνουν κάθε ρεαλιστική προοπτική…

Δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να μιλήσει για το «όνειρό σου».

Μάθε να ονειρεύεσαι…

Αναγνώρισε βιωματικά την επίδραση που έχει αυτή η νέα «γλώσσα των δυνατοτήτων» στα συναισθήματα και στην ζωή σου, σήμερα και στο μέλλον… 

Διαβάστε ΕΔΩ ένα σχετικό άρθρο: http://www.aftognosia.gr/2010-07-20-21-40-13/175-2014-02-22-15-57-02.html

Ψυχοθεραπεία: Από την αυτεπίγνωση στην υπέρβαση

Κατά τη γνώμη μου, η υπαρξιακά προσανατολισμένη φιλοσοφία και ψυχοθεραπεία πρέπει να στοχεύει στο να οδηγεί τον άνθρωπο να ζήσει, να κοινωνεί, να αφομοιώνει βιωματικά & δημιουργικά το γεγονός της ύπαρξής του.

Να τον οδηγεί στο να δρέπει τους καρπούς του δέντρου της ζωής, όχι του δέντρου της γνώσης του καλού & του κακού, που οδηγεί στον θάνατο.

Η κατανόηση του εαυτού, η χρήση της λογικής και της ηθικής είναι μέσα της ψυχοθεραπείας, μόνο στον βαθμό που υπηρετούν την υπέρλογη κινητικότητα της ψυχής προς την απελευθερωτική υπέρβαση των παραπάνω μέσων.

Ο σκοπός, που χρειάζεται να υπερβαίνει τους επιμέρους στόχους, είναι η ελευθερία του ανθρώπου από την αυταπάτη της αναγκαιότητας, η βιωμένη αποκάλυψη της πίστης και της ελπίδας, έξω από τις καθησυχαστικές βεβαιότητες της σύμπραξης ηθικής-λογικής, που τον αλυσοδένουν στην φαντασίωση της αυτάρκειας του, αποκύημα της θεωρητικής γνώσης του εαυτού και του κόσμου.

Διαβασε εδω το σχετικό άρθρο: http://www.aftognosia.gr/atomiki-psixotherapia/194-2014-03-23-15-46-44.html

Για την ψυχολογία της αποφυγής των σχέσεων με τους άλλους...

Τα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης (βλεπε fb) γίνονται όλο και πιο δημοφιλή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουν την κατ' ουσία σχέση με τους άλλους.
Η δημιουργία μιας κατ' ουσίαν σχέσης με έναν άλλο άνθρωπο πλήττει καίρια την ψευδαίσθηση της ασφάλειας και της αυταρέσκειας, στην οποία οι πιο πολλοί από μας, συνειδητά & ασυνείδητα, στοχεύουμε.

Οι περισσότεροι -όχι μόνο αρκούνται, αλλά- ασυνείδητα επιδιώκουν, -με τίμημα την σε βάθος αυτογνωσία και την ανάδυση των κρυμμένων τους δυνατοτήτων- επιφανειακές και αναλώσιμες σχέσεις με τους άλλους.

Στοχεύουν και τέρπονται από το λίγο, αφού λίγες θεωρούν τις δυνάμεις τους, λίγη διάθεση έχουν να επενδύσουν στο άγνωστο, και ακόμα λιγότερο έχουν επίγνωση του φόβου τους μπροστά στην εγγυημένη ανατροπή της αυτοεικόνας τους, για την διασφάλιση της οποίας έχουν χτίσει το βασικό πλέγμα των διαπροσωπικών τους δεσμών.

Η κατ' ουσίαν σχέση με τον άλλον σε εκθέτει στον «κίνδυνο» να αντικρίσεις λιγότερο οικείες πλευρές του εαυτού σου, τις οποίες θέλεις συνήθως να αποφύγεις με κόστος την αποκάλυψη της κρυμμένης σου ζωτικότητας και δύναμης.

Έχεις χρόνια αγωνιστεί για να χτίσεις ένα πλαίσιο αντίληψης & διάδρασης που αναπαράγει την εσωτερική φτώχεια, ενώ ασυνείδητα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ενδοψυχική επανάσταση, αναδεικνύοντας την όποια κρίση στη ζωής σου ως την μοναδική ελπιδοφόρα συνθήκη για την εκχέρσωση κι ανατροπή του αμετακίνητου και δυσλειτουργικού σου εαυτού.

Διάβασε εδώ ένα σχετικό άρθρο: http://www.aftognosia.gr/2010-07-20-21-41-08/213----lr--.html

Η ψυχολογια του έρωτα: Ξεκίνα από σένα

Οι συντροφικές σχέσεις δεν είναι δυνατόν να βελτιωθούν ακολουθώντας οι ενδιαφερόμενοι τις «συνταγές βελτίωσης» του σεξολόγου, ή του γραμμικά σκεπτόμενου ειδικού της ψυχικής υγείας.

Οι λύσεις του τύπου: «περιποιήσου τον εαυτό σου», «υιοθέτησε νέες σεξουαλικές συνήθειες & πρακτικές», «γίνε πιο θελκτική/ ός στον/στην σύντροφό σου», και τα παρόμοια είναι εκ προοιμίου καταδικασμένες σε αποτυχία.

Αν δεν πάρεις την θαρραλέα απόφαση να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου με στόχο να αναθεωρήσεις την πορεία της προσωπικής σου ζωής και αυτο-αντίληψης.

Αν δεν κάνεις τον όποιο ερωτισμό σου εργαλείο θέασης του κόσμου –ενός κόσμου εγγενώς ερωτικού!- κι αντίληψης των πιο απλών στιγμών της καθημερινότητάς σου.

Αν πιο απλά, δεν «ερωτευθείς» τις πιο καταφρονημένες αλλά και αθέατες πλευρές του εαυτού σου, και δεν αρχίσεις να βιώνεις, όχι ως υποχρέωση, αλλά ευχαριστιακά την παρουσία σου σ’ αυτήν την ζωή.

Αν δεν πάψεις να αναστέλλεις με χίλια προσχήματα την αυθεντικότητά σου και την ερωτική σου διάθεση στο κρεβάτι, η συντροφική σου σχέση δεν έχει ελπίδα ανάκαμψης.

Με δύο λόγια, συνδέσου ερωτικά με την ζωή και αυτή πλουσιοπάροχα θα σε ανταμείψει.

Διαβάστε εδώ ένα σχετικό κείμενο: http://www.aftognosia.gr/2010-07-20-21-40-46/217-2014-07-03-14-17-16.html

Ψυχοθεραπεία & αυτογνωσία: προετοιμάζοντας το ταξίδι...

Αρκετοί άνθρωποι «προετοιμάζονται» χρόνια & χρόνια, "φλερτάρουν" την αυτογνωσία, άλλοτε επικρίνοντας ψυχοθεραπευτές & ψυχοθεραπεία, κι άλλοτε συμμετέχοντας περιστασιακά σε αυτογνωστικές εκδηλώσεις.

Επίσης, διαβάζοντας «τόνους» βιβλίων ψυχολογίας & αυτοβοήθειας, είτε επιχειρώντας να «πείσουν» τους δικούς τους για την αξία της ψυχοθεραπείας.

Μάχονται ενάντια στον προσωπικό τους φόβο, ο οποίος συγκρούεται με την κρυφή τους λαχτάρα να μπουν στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Στον εαυτό τους και στους άλλους δίνουν την εντύπωση πως κάνουν χίλια δυο τερτίπια και «κωλοτούμπες» για να την «γλυτώσουν» να της ξεφύγουν.

Και κατά ένα μεγάλο μέρος, αυτή είναι η αλήθεια.

Ταυτόχρονα όμως, καθώς «ανδρώνονται» υπαρξιακά μέσα στις δυσκολίες της ζωής, κι αναγκάζονται να αποδεχτούν τα στενά όρια της ψυχικής του επίγνωσης κι αυτάρκειας, ο φόβος τους για την αυτογνωσία σταδιακά μειώνεται, αφού γίνεται πια κατανοητός ως ψευδαίσθηση κι εμπόδιο στην επιθυμία.

Ταυτόχρονα αυξάνεται η εγγενή τους ανάγκη για ψυχική ισορροπία, αποκατάσταση, θεραπεία, προοπτική και ολοκλήρωση.

Διαβάστε εδώ ένα σχετικό άρθρο: http://www.aftognosia.gr/sumvouleutiki/34-psychologiki-symvouleftiki-oikeia-ennoia-me-agnosto-periehomeno.html

Ψυχοθεραπεία & Λόγος

Tο μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού σου κόσμου είναι μυστικό, κεκαλυμμένο, αφανές.

Ούτε μπορείς να το δεις κατάματα, ούτε -κι αν ακόμη κομμάτι του σου φανερωθεί- μπορείς με λόγια να το εκφράσεις.

Ο λόγος είναι σημαντικός γιατί σου επιτρέπει να οργανώσεις, να βάλεις σε κάποια τάξη το συνειδητό υλικό της ψυχής, και να δημιουργήσεις διαθέσιμο χώρο ώστε νέο υποσυνείδητο υλικό να φανερωθεί, διεκδικώντας από την ψυχική σου ενέργεια να το διαχειριστεί για να το εντάξει στην καθημερινότητά σου.

Βάζοντας σε λόγια τα συναισθήματα, τους φόβους και τις επιθυμίες σου, μπορείς να τα επεξεργαστείς στο διαπροσωπικό πλαίσιο των σχέσεων σου και της ψυχοθεραπείας, με απώτερο σκοπό να τα κατανοήσεις και να τα υπερβείς, αφήνοντας χώρο για την ανάδυση νέου ψυχικού υλικού προς επεξεργασία.

Διαβάστε ΕΔΩ ένα σχετικό άρθρο...

Αυτογνωσία πριν το "follow your heart"...!

Πάρα πολλοί ακούω να λένε:" ακολούθα τον δρόμο της καρδιάς...".

Η καρδιά των περισσότερων από μας είναι ένας χώρος εντελώς ανεξερεύνητος, προβληματικός, ακάθαρτος, και γι αυτό, συνήθως, ένας "μπερδεμένος & κακός σύμβουλος" για μας.

Πριν εμπιστευτείς την ενέργεια και τις προτροπές της καρδιάς σου, πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως έχεις μακρύ δρόμο για να την γνωρίσεις βιωματικά, και μεγάλο αγώνα για να την καθαρίσεις από τα συναισθηματικά σου σκουπίδια...

Είναι δύσκολο και επίπονο να ωριμάσεις τόσο ώστε να μπορείς να διακρίνεις το όφελος και την επίδραση που έχουν στην ζωή σου οι προθέσεις και οι προτροπές της καρδιάς σου.

Η καρδιά πράγματι είναι η πηγή της υψηλότερης ενέργειά σου.

Γι' αυτό εάν δεν κάνεις την απαραίτητη προεργασία, είναι πολύ εύκολο να "καείς" από… «ηλεκτροπληξία», πριν φωτιστείς...

Διάβασε ΕΔΩ ενα σχετικό άρθρο!

Η ψυχολογία του θυμού: Φόβος και αγαπητική αγκαλιά

Όταν σου επιτίθεται –συνήθως- φραστικά ένας θυμωμένος άνθρωπος, συνήθως επιλέγεις από το ρεπερτόριο των συμπεριφορών σου την αυτοματοποιημένη αντίδραση της αντεπίθεσης.

Νιώθοντας, λες κι από πάντα, εσωτερικά απειλημένος απ’ τον δικό σου φόβο, εύκολα τον αναγνωρίζεις στο πρόσωπο του επιτιθέμενου, και διαλέγεις να αμυνθείς στον φόβο του δικού σου φόβου, υιοθετώντας την ταχτική της αντεπίθεσης.

Ο άνθρωπος όμως που οργισμένος σου επιτίθεται είναι πάντα ένας μπερδεμένος άνθρωπος.

Πάμφτωχος σε επίγνωση των πραγματικών του συναισθημάτων.

Είναι κάποιος που αρνείται την ευαλωτότητα του επειδή έχει μάθει να την βιώνει σαν απειλή για την εσωτερική του συνοχή.

Αν εσύ, όμως, αρνηθείς την βολική –και για σένα- θέση που πάει να σου δώσει, επειδή έχεις επανειλημμένα δει την αναποτελεσματικότητά της.

Αν, για μια στιγμή, δραπετεύσεις από την λαίλαπα των αυτοματοποιημένων σου αντιδράσεων.

Αν συμπονέσεις αυτόν τον φοβισμένο άνθρωπο που τόσα του λείπουν, επειδή έχεις μάθει – ή επειδή το θες διακαώς να μάθεις- να δείχνεις συμπόνια σε σένα, τον φοβισμένο.

Αν, συμβολικά – ή κυριολεκτικά!- τον αγκαλιάσεις την ώρα που πάει να σε «γρονθοκοπήσει» (κακοποιώντας μέσα του το διψασμένο για φροντίδα παιδί του),

Τότε καταργείς την πραγματική αιτία του φόβου που κρύβεται πίσω από τον θυμό του.

Καταργείς μέσα του –έστω και για λίγο- το βίωμα, το έλλειμμα αγάπης, την αφορμή όλων των δυστυχιών του.

Ακινητοποιείς τα παθογενή του αντανακλαστικά, γιατί του προσφέρεις την «λύση», την απάντηση στο αληθινό του αίτημα, που είναι και το μόνο δικό σου αίτημα.

Είναι σαν να του λες με ασφαλή, καθαρό κι αφομοιώσιμο τρόπο:

«Αδερφέ μοιάζουμε σαν δύο σταγόνες νερό.

Θέλω, όσο τίποτε άλλο, να σε καταλάβω.

Έχω την ανάγκη σου κι εσύ την δική μου.

 Είμαι κοντά σου, γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω να υπάρξω μακριά σου.

Πονάω κι εγώ μαζί σου.

Δεν απειλείσαι από μένα, ούτε από τον φόβο σου, αφού εγώ, επειδή έχω την ανάγκη να σε αγαπήσω, σε αποδέχομαι, εσένα και μαζί με σένα δέχομαι και τον φόβο σου.

Ο θυμός σου, ξέχνα τον. Δεν υπάρχει.

Και τους δυο μας, μέχρι αυτήν την στιγμή, μας ένωνε ο κοινός φόβος μας, ο φόβος της αγάπης.

Από δω και στο εξής, μας συνδέει η κοινή μας επιθυμίας να υπάρξουμε εν αγάπη, να  αγαπηθούμε…».

Αυτή η παράδοξη αντίσταση-αντίδραση, αυτό το «σοκ της αγάπης» είναι το μοναδικό αντίδοτο σε όλον τον προσωπικό σου πόνο, σε όλα τα προβλήματά σου, στα προβλήματα όλων των άλλων, και όλης της ανθρωπότητας…

Διαβάστε ΕΔΩ ένα σχετικό άρθρο!

Nοηματοδότηση και ψυχικά κενά:

Η ανάγκη να νοηματοδοτώ τον κόσμο είναι φυσικά ανθρώπινη. 

Η εμμονή στην νοηματοδότηση που πηγάζει από και αναπαράγει τα ψυχικά μου κενά με καθιστά ανελεύθερο και περιορίζει τις όποιες νοηματοδοτήσεις θα μπορούσαν να με αναγεννήσουν, αν δεν εθελοτυφλούσα. 

Το να απορρίψω την ύπαρξη νοήματος στη ζωή, επειδή με κούρασε & με εξουθένωσε ψυχολογικά ο τρόπος με τον οποίο έμαθα να νοηματοδοτώ, είναι φυσικό και αναμενόμενο.

Το να έχω όμως επίγνωση του δυσλειτουργικού παραπάνω τρόπου με τον οποίον επεξεργάζομαι τα υπαρξιακά μου δεδομένα μπορεί να γίνει για μένα έναυσμα νέας, και πιο υγιούς νοηματοδότησης, πέρα από τους προβλέψιμους περιορισμούς των αντιστάσεών μου...

Το νόημα του άγχους και η ψυχοθεραπεία...