Η ευτυχία δεν είναι κάτι που αναζητείται. Για να είσαι ευτυχισμένος
χρειάζεται πρώτα απ όλα έναν λόγο για να ζεις. (Όπως για να κάνεις κάποιον να
γελάσει δεν μπορείς να τον αναγκάσεις. Χρειάζεται να του πεις ένα καλό
ανέκδοτο).
Η υπερπρόθεση για την επιδίωξη της ευτυχίας είναι ο λόγος που οι σύγχρονοι
μετανεωτερικοί άνθρωποι την στερούνται.
Η στοχοθέτηση της ηδονής γίνεται αιτία της δυστυχίας.
Χρειάζεται ο άνθρωπος
να ξεχάσει για λίγο τον εαυτό του (με αφορμή, πχ. την διάθεση για προσφορά του στους
άλλους, τον σύντροφο, τα παιδιά του, αυτούς που υποφέρουν). Επιλεκτικά κι ελεύθερα
να αναζητήσει το νόημα, τον λόγο της ύπαρξής του έξω από τον ίδιο, για να είναι
χαρούμενος.
Με τον ίδιο τρόπο είναι ελεύθερος να νοηματοδοτήσει την οδύνη του,
αποβλέποντας σε έναν σκοπό που την θέτει εκτός στόχου, που την υπερβαίνει.
Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι πως μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων δεν έχουν
δώσει στην προσωπική τους ζωή ένα νόημα που να τους γεμίζει, και να υπερβαίνει
την ατομική τους ευτυχία (ή δυστυχία).
Το αίσθημα της απουσίας νοήματος διαδραματίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην
αιτιολογία της νεύρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου