Ο θεραπευόμενος: Η Λυδία λίθος της ψυχοθεραπείας…

Η εμπειρία μου στην άσκηση της ψυχοθεραπείας μου έχει δείξει πως οι δυσφορικές τάσεις, τα αρνητικά συναισθήματα, η απογοήτευση, η οργή, αλλά και ο βαθμός ικανοποίησης του θεραπευόμενου από τον ψυχοθεραπευτή, η ευγνωμοσύνη του προς τον τελευταίο, η εξ υποκειμένου και αντικειμενική μετρήσιμη ψυχοθεραπευτική πρόοδος, όλα τα παραπάνω, ελάχιστα οφείλονται στις «περγαμηνές» και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του θεραπευτή, ως ειδικού ψυχικής υγείας.

Στις περιπτώσεις που ο τελευταίος δεν είναι εμφανώς κι αδιαμφισβήτητα ακατάρτιστος, ανεκπαίδευτος, αυτογνωστικά και ψυχικά αδαής, ανεπαρκής & απροκάλυπτα κακοποιητικός, τότε ο τρόπος που ο θεραπευόμενος αντιμετωπίζει κι αξιοποιεί την θεραπευτική συνθήκη, που καρπώνεται ψυχικά οφέλη κι εμπιστεύεται την ψυχοθεραπευτική σχέση σε καταλυτικό βαθμό εξαρτάται από την εμβέλεια και το εύρος του συναισθηματικού δυναμικού, τις ψυχικές ποιότητες, την πρόθεση και το σθένος που ο θεραπευόμενος φέρει μαζί του και εναποθέτει το κέντρο της ψυχοθεραπευτικής σχέσης.

Έχεις, και πάντα θα έχεις, τον φίλο, σύντροφο, παιδί, εργασία, σύμβουλο, ψυχοθεραπευτή, νεύρωση κι εχθρό που σου αξίζουν, και είσαι σε θέση να αξιοποιήσεις για την ψυχική και υπαρξιακή σου ωρίμανση.

Άρθρο που ίσως σας ενδιαφέρει!!! Η επιθυμία, η δέσμευση και η ευθύνη στην ψυχοθεραπεία & στην ζωή